Zarządzanie zasobami ludzkimi oparte na kompetencjach stanowi coraz częstszą praktykę zarówno w przedsiębiorstwach, jak i organizacjach publicznych. Główne założenie koncepcji zakłada podejmowanie przez organizację działań zmierzających do minimalizowania luki pomiędzy kompetencjami oczekiwanymi na danym stanowisku pracy a kompetencjami posiadanymi przez pracownika. Działania te związane są zarówno z rekrutacją, oceną jak i rozwojem pracowników. W praktyce brak jednak jednoznacznych badań wskazujących na rolę dopasowania kompetencyjnego pracownika w osiąganiu pozytywnych rezultatów zarówno dla pracodawcy, jak i pracownika. W związku z powyższym praca ma na celu ukazanie roli jaką powyższy aspekt dopasowania odgrywa w procesie kształtowania się satysfakcji pracowniczej.